Dit artikel begrijpt grondig te normaliseren, gloeien, afschrikken en temperen!
1 Wat is het afschrikken?
Het afschrikken van staal is aan het staal te verwarmen tot een temperatuur boven de kritische temperatuur AC3 (hypoeutectoide staal) of Ac1 (hypereutectoid staal), vasthouden gedurende een tijdsperiode om geheel of gedeeltelijk austeniet en daarna afkoelen met een snelheid groter dan de kritische koelsnelheid. Een warmtebehandeling van het snel afkoelen tot onder Ms (isotherm of nabij Ms) van martensiet (of bainiet) omzetting. In het algemeen wordt de vaste oplossingsbehandeling aluminiumlegering, koperlegering, titaniumlegering, en getemperd glas of warmtebehandelingsproces onder snel koelproces ook genoemd blussen.
Doel van het doven:
1) Het verbeteren van de mechanische eigenschappen van metaal of onderdelen. Bijvoorbeeld: verhoging van de hardheid en slijtvastheid van gereedschappen, lagers enz verhogen de elasticiteitsgrens van bronnen en verbeteren de doorlopende mechanische eigenschappen van asdelen.
2) Het verbeteren van de eigenschappen van het materiaal of chemische eigenschappen van een aantal speciale staalsoorten. Zoals het verbeteren van de corrosieweerstand van roestvrij staal en het verhogen van de permanente magnetisme van magnetisch staal.
Bij afschrikken en koelen, naast de redelijke ionen van het koelmedium moet er een correcte quenching methode. Veel gebruikte quenching methoden omvatten voornamelijk één vloeibare quenching, twee-vloeistof quenching, stapsgewijze quenching, isotherme afschrikken en lokale uitdoving.
IJzer en staal werkstukken hebben de volgende kenmerken na afschrikken:
① Ongebalanceerde (dwz instabiele) structuren zoals martensiet, bainiet en austeniet verkregen.
② Er is een grote interne stress.
③ De mechanische eigenschappen kunnen niet voldoen aan de eisen. Daarom worden stalen onderdelen in het algemeen getemperd na afschrikken.
2 Wat is tempereren?
Temperen is een warmtebehandeling dat het afgeschrikte metaalmateriaal of een gedeelte verwarmt op een bepaalde temperatuur, en dan afkoelt op een bepaalde manier die na een bepaalde tijdsperiode. Temperen is een operatie onmiddellijk na afschrikken en het is gewoonlijk het laatste deel van het werkstuk moet worden warmtebehandeld. Eén proces, zodat het gecombineerde proces van harden en ontlaten heet eindbehandeling. De hoofddoelen van harden en ontlaten zijn:
1) Vermindering van inwendige spanning en brosheid. Er is een hoop stress en broosheid in de afgeschrikte gedeelte. Als het niet wordt getemperd in de tijd, zal het vaak vervormen of zelfs barsten.
2) Stel de mechanische eigenschappen van het werkstuk. Na afschrikken van het werkstuk heeft een hoge hardheid en brosheid. Met het oog op de verschillende prestatie-eisen van de verschillende werkstukken te voldoen, kan tempering worden gebruikt om de hardheid, plasticiteit en taaiheid aan te passen.
3) Stabiel werkstukgrootte. Door tempering kan de metallografische structuur wordt gestabiliseerd zodat het niet langer vervormen tijdens later gebruik.
4) betere snijprestatie van bepaalde staalsoorten.
De effecten van tempereren zijn:
① verbeteren van de stabiliteit van de organisatie, zodat het werkstuk niet meer structuurverandering ondergaat tijdens gebruik, zodat de geometrie en de prestaties van het werkstuk stabiel blijven.
② Elimineer interne stress in om de prestaties van het werkstuk te verbeteren en het stabiliseren van het werkstuk geometrie.
③ Stel de mechanische eigenschappen van staal aan de eisen van gebruik te voldoen.
Temperen heeft de volgende effecten omdat wanneer de temperatuur stijgt, het vermogen van atomen toe bewegen, en de atomen ijzer, koolstof en andere legeringselementen staal sneller diffunderen, waardoor de omlegging en de combinatie van atomen kan worden bereikt, hetgeen merken het instabiel. De ongebalanceerde organisatie geleidelijk omgevormd tot een stabiele evenwichtige organisatie. De eliminatie van inwendige spanning hangt ook samen met de afname metaal kracht als de temperatuur stijgt. In het algemeen, wanneer staal wordt getemperd, de hardheid en kracht afnemen, en de plasticiteit toeneemt. Hoe hoger de tempertemperatuur, hoe groter de verandering van deze mechanische eigenschappen. Sommige staalsoorten met hoog gelegeerd elementinhoud neerslaan aantal fijnkorrelig metaalverbindingen wanneer gehard in een bepaald temperatuurtraject, waarbij de sterkte en hardheid toenemen. Dit verschijnsel heet secundaire harden.
Tempereren eisen: werkstukken met verschillende toepassingen moet worden getemperd bij verschillende temperaturen aan de eisen blijven voldoen.
① snijgereedschappen, lagers, gecarboniseerd geharde delen en oppervlakte geharde delen worden gewoonlijk getemperd bij een temperatuur beneden 250 ° C. Na lage ontlaten, de hardheid weinig verandert, de inwendige spanning afneemt en de taaiheid enigszins verbetert.
Temperen ② de veer 350 -500 ℃ kunnen hogere elasticiteit en noodzakelijke taaiheid te verkrijgen.
③ verlijmen delen drager carbon constructiestaal gewoonlijk getemperd bij een hoge temperatuur van 500 tot 600 ° C om een goede combinatie van geschikte sterkte en taaiheid te verkrijgen.
Als staal wordt getemperd bij ongeveer 300 ° C, het verhoogt vaak de broosheid. Dit verschijnsel wordt het eerste type brosheid temperen. In het algemeen moet temperen niet uitgevoerd worden in dit temperatuurbereik. Aantal gemiddeld koolstofgehalte gelegeerd constructiestaal zijn gemakkelijk bros indien zij langzaam tot kamertemperatuur na temperen bij hoge temperaturen worden gekoeld. Dit verschijnsel wordt het tweede type brosheid temperen. molybdeen toevoegen staal of afkoelen in olie of water tijdens temperen kan het tweede type temperen brosheid te voorkomen. Opwarmen het tweede type brosse gehard staal om de oorspronkelijke tempertemperatuur kan deze broosheid elimineren.
Bij de productie wordt het vaak op basis van de eisen voor de uitvoering van het werkstuk. Volgens verschillende verwarmingstemperatuur wordt ontlaten verdeeld in lage ontlaten, lage ontlaten en hoge ontlaten. De warmtebehandeling die combineert afschrikken en zich daarna ontlaten heet harden en ontlaten, dat wil zeggen, het heeft een hoge sterkte en goede taaiheid kunststof.
1. Lage ontlaten: 150-250 ℃, M bui, verminderen inwendige spanning en brosheid, verbetering kunststof taaiheid, hogere hardheid en slijtvastheid. Gebruikt om het meten van gereedschappen, messen en wentellagers.
2. Medium ontlaten: 350-500 ℃, T humeur, heeft een hoge elasticiteit en heeft bepaalde plasticiteit en hardheid. Gebruikt om de veren, het smeden van matrijzen, etc.
3. Hoge temperatuur temperen: 500-650 ℃, S temperen, met een goede en uitgebreide mechanische eigenschappen. Gebruikt om tandwielen, krukassen, etc.
